ENSCHEDE, Jazzpodium de Tor, vrijdagavond. Concert door Masha Bijlsma Sextet feat. Ben van den Dungen en Ilja Reijngoud. Bezetting: Masha Bijlsma (zang), Ilja Reijngoud (trombone), Ben van den Dungen (sax), Hans Kwakernaat (piano), Taeke Stol (contrabas) en Dries Bijlsma (drums). Programma: werk van o.a. Abbey Lincoln project en album Interaction
De vaste Tor-bezoekers wisten al een beetje wat hun te wachten stond, Masha Bijlsma is namelijk geen onbekende naam bij Jazzpodium de Tor. Wel was het al even geleden dat de jazzvocaliste voor het laatst een concert verzorgde in Enschede; zo’n 2 jaar terug, toen nog met alle regels vanwege het covid-19 virus. Bijlsma was dan ook erg blij om weer terug te zijn, vergezeld door een eersteklas line-up bestaande uit Ilja Reijngoud (trombone), Ben van den Dungen (saxofoon), Hans Kwakkernaat (piano), Taeke Stol (bas) en Dries Bijlsma (drums).
Bijlsma grijpt meteen alle aandacht door het eerste nummer van de avond met een krachtige solo te beginnen. Met dit nummer, Abbey Medley, laat Bijlsma (en de rest van het sextet) haar bewondering voor de Amerikaanse jazz-zangeres Abbey Lincoln horen. Dit benadrukken ze nog een keer door Talking To The Sun als volgende stuk te spelen, een vrij rustig maar opgetogen nummer dat is geschreven door Lincoln. Bijlsma heeft in het begin van het nummer duidelijk de hoofdrol maar later in het nummer horen we Bijlsma ook als derde stem in de combinatie van zang, trombone en saxofoon. Daarnaast worden ook collectieve improvisaties van Reijngoud en Van den Dungen ten gehore gebracht.
Ook later in de eerste set bij nummers zoals Peacocks en Africa is Reijngoud niet bang om zijn enorme techniek te laten horen: een enorm bereik en snelheid, en dat met verhaallijnen waar je u tegen zegt. Ook Van den Dungen houdt zijn virtuositeit overigens niet in.
Hoewel ik in de eerste set nog niet volledig overtuigd was van de vocalen van Bijlsma, kwam ze goed uit de verf in het tweede nummer van de tweede set, I Don’t Know, geschreven door de Israëlische zangeres Noa. Bijlsma pakte haar moment en werd subtiel begeleid door Kwakkernaat, die later in het nummer ook knap improviseert. Met haar zwoele stem met een vleugje rauwheid weet Bijlsma de boodschap van het lied goed over te brengen. Ook werd ze een stuk minder overstemd door de blazers dan in de eerste set.
Vervolgens horen we het speelse nummer Yummy Mummy, geschreven door Tony Lakatos, oud-saxofonist van het sextet. Het lied gaat over de moderne vrouw, over hoe zwaar zij het hebben. Wel op een opgewekte toon trouwens, het lied bevat leuke melodieën en goede solo’s van zowel Van den Dungen als Kwakkernaat. Daarnaast speelt Stol een solo waarbij hij ook een strijkstok gebruikt. Stol, die uitstekend inviel voor Ruud Ouwehand die ziek in bed lag, verdiende deze mooie solo zeker. Hij zorgde immers al de hele avond voor een stabiele basis voor de rest van het ensemble en dat met een constante brede lach op zijn gezicht.
De avond eindigde met Go To Hell, (‘niks persoonlijks’, aldus Bijlsma). Ondanks de titel was het een erg energieke afsluiter van een geslaagd concert door het Masha Bijlsma Sextet.
