Louter superlatieven
Toegegeven: de lente hangt in de lucht en wie verruilt dan de tuin voor een avondje binnen zitten, maar de massale afwezigheid van jaarkaarthouders was op deze vrijdagavond wel erg misplaatst.
De enkele tientallen aanwezigen waren het er ongetwijfeld over eens: dit concert had je niet willen missen. Vanaf de eerste noot was duidelijk dat hier een wel heel bijzondere zangeres aan het werk was: Zosja El Rhazi, met Marokkaanse roots en in het dagelijks leven hoofdvakdocente zang Jazz&Pop bij het ArtEZ concervatorium. Haar heldere timbre, mede hierdoor optimale verstaanbaarheid, een prima timing, een super strakke stem, een geweldige extraverte uitstraling en originele -soms zelfs oriëntaalse- repertoirekeuze maakte dit concert tot een memorabel evenement.
Menig stuk was geschreven door drummer Daniel van Dalen, Lidlish door gitarist Lucas Meijers, maar het viertal schuwde zeker niet om standards als Round midnight, Night in Tunesia en Spain ten beste te geven, met een typisch Zosja-sausje.
Niet alleen de zangeres was van een uitzonderlijke klasse, zij had zich weten te omringen door een uitstekende gitarist als Lucas Meijers, een puik spelende bassist in de persoon van Pieter Althuis en de regelmatig als percussionist optredende drummer en componist Daniel van Dalen. Hij verraste menigeen met de opvallende klank van zijn kalimba: een duimpiano.
Ze zong het wel: It’s over now, let’s close the show down, maar natuurlijk moest er na Well you needn’t nog een toegift volgen en dat werd Can’t help it. Misschien konden de thuisblijvers het echt “niet helpen”, maar gewaarschuwd tellen ze voortaan voor twee…
