Het was warm en het was druk tijdens de afsluiting van het Tor-seizoen 2022/2023. De sfeer was prima, de drankjes waren koel en de bands waren hot. Opperstalmeester Peter Westers had de touwtjes strak in handen. Vijf dames met de bandnaam Corazón Creativo verrasten met een mooie mix van standards zoals Skylark en Body & Soul, afgewisseld door origineel Nederlandstalig werk, met titels als Mijn tenen willen rennen en Soms past de lente. Een geslaagde openingszet.
Na de change smolt mijn hart als bij toverslag bij het horen van de stem van Paula Krom. Wist zij dat uw recensent een fan is van de alweer veertig jaar geleden veel te jong overleden Elis Regina? Wave/One Note Samba was al fraai, maar bij Começar de Novo hield ik het nog maar net droog. Uithuilen en opnieuw beginnen, net als de titel van de song. Het duo Krom en pianist Mathé Valks kreeg daarna nog versterking van de Oostenrijkse celliste Maggy Katt. En ik was ook aan een versterkertje toe.
Daarna troffen we met het Square Jazztet allemaal oude bekenden van eerdere amateur-optredens in de Tor, aangevuld met vibrafonist Helmut van Aken. Het klinkt telkenjare gezellig jaren vijftig, zoals in Moanin’ en St. Thomas, met korte solo’s van bijna iedereen. Graag tot volgend jaar! Quizvraag: wie kan mij vertellen of (en zo ja door wie) er tussen 2004 (Bob Brookmeyer) en 2023 (Koen van Aken) een ventieltrombone in de Tor is bespeeld? Mijn geheugen laat me in de steek.
Daarna gingen we met de groep No Pressure weer over op zang, met de heldere en krachtige stem van Reina de Vries. Met drie gitaristen aan boord kon een stukje Hot Club niet uitblijven (Gipsy in my soul) en het tweetalige Les feuilles mortes, maar voor het eerst in mijn leven hoorde ik live een versie van Only trust your heart! Voor mij is dat een nummer van Astrud Gilberto (vorige week helaas overleden), en ergens op een CD kondigt Stan Getz het nummer aan als ‘Never trust your heart’, waarna Astrud hem lachend corrigeert. Mooi optreden Reina!
De uitsmijter werd gevormd door het jonge Penterman Kwintet. De precieze familierelatie is mij ontgaan, maar ze hebben allemaal dezelfde achternaam, onder leiding van Roel op tenor, alt, sopraan en fluit. Het enthousiasme (en het talent!) spatte er aan alle kanten af, en de zaal genoot met de vijf van onder meer Bernie’s Tune, Cantaloupe Island, Watermelon Man en Tenor Madness. Een staande ovatie bleef terecht niet uit.
En nu maar wachten op de volgende ‘Week van de Amateurkunst’ in Enschede. Helaas is dat maar één keer per jaar!
