Eén absolute grootheid die ooit in Enschede optrad wil ik nog noemen, niet omdat ik er bij was, maar juist omdat ik er niet bij was en ik mij dat nog alle dagen verwijt. Ik heb het over Hank Mobley, bij zijn leven de meest ondergewaardeerde tenorist op aarde en omstreken.
Het zal in 1963 zijn geweest dat ik voor het eerst van hem hoorde. Ik had de LP ‘The Jazz Messengers at the Café Bohemia Volume 1’ gekocht. Die plaat opent met de stem van Art Blakey: ‘On the tenor saxophone we have a new star on the modern jazz horizon: Hank Mobley.’ Henk wie? Mijn waardering voor zijn spel zou met de jaren eenparig versneld toenemen.
Najaar 1965 nam ik een 20-tal jazzplaten mee naar mijn toenmalige jazzminnende vriendin in Mönchengladbach. Toen ik een half jaar later per telefoon de verkering uitmaakte, maar terloops aankondigde dat ik nog wel even mijn platen kwam ophalen, kreeg ik de boodschap mee dat ik bij aankomst een schot hagel in mijn achterwerk kon krijgen. Weg Jazz Messengers en onder meer een originele ‘Kind of Blue’.
Hank Mobley zou een oeuvre opbouwen van ongeveer negentig albums, waarvan meer dan dertig als leider. ‘Soul Station’ wordt wel beschouwd als een van de 25 beste jazzalbums aller tijden. Toch verliep het muziekleven van Mobley niet erg florissant. Vernederd en aan de kant geschoven door Miles Davis, alsmede een jarenlang gevecht met de fles en de spuit, eisten hun tol. Begin 1968 stak hij de plas over om vertroosting te zoeken in Europa. Die vond hij voornamelijk in Parijs, waar hij geruime tijd in de beroemde ‘Chat Qui Pêche’ optrad.
Maar hij deed ook Nederland aan, waar hij met Pim Jacobs en Rob Agerbeek optrad. Het werd ook een hernieuwde kennismaking met Rein de Graaff, die hem een jaar eerder via de dochter van Art Blakey in de States had ontmoet. Mobley logeerde bij Rein en wandelde langs het Oosterdiep in diens woonplaats Veendam. Of all places. Uiteraard speelden ze ook samen.
Ergens in 1968 gaf Hank Mobley een concert in de Vrijhof van de THT. Hoewel ik sinds eind 1967 aan de THT werkte, is mij dat ontgaan. Hoe is het mogelijk!
Een ooggetuige vertelde mij overigens dat het een zeer matig concert was, waarbij Mobley een uiterst ongeïnspireerde indruk maakte. We hielden het erop dat de valse, kale gier op zijn schouders had meegekeken.
Mijn vragen: wanneer was dat optreden precies, wie waren Mobley’s begeleiders, en is er een recensie van dat concert? Ik zal het eens aan Rein de Graaff vragen, die volgende week vrijdag in de Tor optreedt en waarschijnlijk de beste Mobley-kenner van Nederland is. In ieder geval zijn grootste fan.
Hommages aan Mobley kunnen we in Nederland nog horen dankzij het spel van Sjoerd Dijkhuizen. Luister maar eens naar zijn live CD ‘After Hours’ uit 2001. En met wie speelt hij daar? Juist, met het trio van Rein de Graaff. Klik hier>>
Ab Gellekink
http://youtu.be/YmtHdBPzi_w
