ENSCHEDE, Jazzpodium de Tor, vrijdagavond. Concert door DEON. Bezetting: Dion Nijland: bas, Ad Colen: saxen, Steven Kamperman: klarinet, Ruben Drenth: trompet en Mees Siderius: drums. Programma: werk van de cd Soft steel
Er zijn van die vrijdagen dat ik met gemengde gevoelens naar De Tor wandel. Dat wordt dan doorgaans veroorzaakt door de aankondiging op de Tor-site van de in het oog springende kwaliteiten van de band die die avond gaat optreden. Van hals- tot baanbrekende nieuwigheden. Dat roept bij mij als hardnekkige ‘ouwe bopper’ op voorhand enige weerstand op. Zo ook deze keer. Citaat: ‘DEON zoekt de intimiteit van een zingbare melodie en heeft de drang […] op en neer te springen. De muziek is knetterend, intiem, schurend en ontroerend’. En ook met ‘objectiviteit van muzikale structuren’ kan ik niet bijster uit de voeten. Ik was dus gewaarschuwd!
Maar geachte lezers, ik had mij weer eens onnodig zorgen gemaakt. Het vijftal onder leiding van bassist Dion Nijland zorgde voor een opwindend en uiterst origineel concert, waar de emoties en enthousiasme van afspatten. Hier werd met grote liefde gemusiceerd, en de uiterst intense improvisaties kwamen over alsof ze in veelvoud waren ingestudeerd voor een kwalitatief maximaal hoogstaande CD. Structuur in improvisaties: hoe krijg je het voor elkaar? Ik zou niet weten in welk jazzhokje ik hun muziek moet plaatsen, en dat doe ik dan ook niet. Het titelnummer Soft steel nodigde uit tot het dansen van de tango, Wiegelied begon heel zacht, maar eindigde in zodanig vele decibellen dat de inmiddels 20-jarige zoon van Dion, voor wie het liedje werd geschreven, er met terugwerkende kracht slapeloze nachten van moet hebben, en op het nummer Slagkracht – gecomponeerd met in het achterhoofd grote fabrieken met allerlei (stoom)machines – speelde slagwerker Mees Siderius opeens op vibrafoon. Trompettist Ruben Drenth kwam net als Siderius voor het eerst in de Tor, en dat smaakte naar meer; Dion Nijland en saxofonist Ad Colen kwamen voor de 8e respectievelijk 5e keer, maar heel bijzonder vond ik het optreden van klarinettist Steven Kamperman. En waarom vond ik dat: hij speelde op een altklarinet, en bij mijn weten hebben we dat instrument nog nooit eerder in de Tor mogen aanhoren. Ik hoor graag als ik het mis heb.
Het kwintet heeft zeven optredens gepland voor het promoten van hun nieuwe CD Soft steel. De Tor had de primeur en daar mogen we best trots op zijn.
Van de Volkskrant kreeg de CD vier sterren. Bij een kwintet horen voor mijn gevoel echter vijf sterren. De vijfde ster krijgt DEON er in mijn onmetelijke gulheid graag bij. Helemaal verdiend, mannen. Grote klasse!
