Alweer een toptrombonist
Voor de derde maal tijdens dit jubelseizoen was Dual City Concert Band van de partij, nu geleid door voormalig bandlid en oud-dirigent Rob Horstink: de man van de minieme maar veel effect sorterende gebaren. Voor de tweede maal in ditzelfde seizoen was er ruimte gemaakt voor een gastsolist op trombone. Weliswaar speelde de Belg Phil Abraham in oktober j.l. met een combo, maar minstens zo goed was de solist van deze avond: Ilja Reijngoud.
Volgens traditie werd geopend met de snelle blues Big Dipper, dat lekker uitgelaten spetterde. Dat ook de Band over een prima solotrombonist beschikt, bewees Matthias Konrad met zijn bijdrage in Sticks, harmonisch duidelijk minder traditioneel van opzet. Al tijdens No Substitute, met een bossa-feel, kwam Ilja Reijngoud erbij. De man blijkt ook nog eens componist en arrangeur te zijn, naast een toptrombonist.
Hij zette een mooi ingetogen sfeer neer met het combostuk Body and Soul en boeide met zijn melodieus en vertellend spel. Erg veel lawaai werd er so wie so niet gemaakt door de luisteraars, want vele vaste bezoekers ontbraken door de meivakantie of mogelijk het concurrerende Jazzfest in Gronau.
Ook na de pauze was er te genieten van een zeer gemotiveerd spelende Band, met puike solistische momenten. Zo was er zelfs een heuse battle waar te nemen tussen sopraan- en altsax in Central Park North. Ook de pianist was goed op dreef: ingetogen bij combostukken, maar virtuoos in Holmans A view from the Side.
Na de finale, Hora Decibitus, in een pittig tempo, waarbij ieder zijn (en haar) beste muzikale beentje voor zette, was het ineens gedaan. Het publiek moest het nu zonder de obligate toegift, Foot, stellen, maar was er daarvóór zeker niet bekaaid vanaf gekomen.
