Als je de social media moet geloven houdt het songfestival Nederland nogal in de greep. Maar er is een kleine dappere enclave waar het niemand iets schijnt te doen wat Anouk presteert en wat de concurrentie doet. Dat is Enschede. De Oude Markt staat vol. En in Jazzpodium De Tor staat een fantastische band muziek te spelen van Jerry van Rooijen.
JazzArt Orchestra is zoals orkestleider Erik van Lier het aangeeft: een band zonder prima donna’s. Allemaal mannen die niet rusten voordat er gezamenlijk iets moois van de grond is getild. Waarbij de blazers kunnen terugvallen op een ritmesectie om van te smullen: pianist Pieter van Santen, bassist Uli Wentzlav Eggebert en drummer Erik Poorterman.
Een mooie gedachte om de muziek van de vier jaar geleden gestorven Jerry van Rooijen levend te houden. Die muziek klinkt nog uitermate actueel en urgent. Slechts de bescheiden geprojecteerde beelden, sloms bewegend, vaak stilstaand van de maestro lieten zien dat het om muziek gaat van pakweg voor de eeuwwisseing. Twee solisten geven extra kleur aan deze avond: Jerry’s broer Ack van Rooyen en zanger Humphrey Campbell, een van Jerry’s favoriete vocalisten.
En laten uitgerekend deze twee prachtsolisten deze avond de associatie met het songfestival levend houden. Want Humphrey heeft Nederland zelf vertegenwoordigd op een Eurovisie Songfestival. Dat was in 1992, in Malmö.
En Ack? Hij is 83 maar als hij een bugel aan zijn lippen zet, slaat bij de luisteraar direct de ontroering toe. Alsof elke noot zo uit de hemel is komen zetten. Raak en overtuigend. En uitgerekend deze Ack loopt na de pauze naar de microfoon en zegt aan de stampvolle zaal: “Ik had net Anouk aan de lijn, ze verveelde zich nogal. Ze had liever hier in De Tor gezeten.”
door Ton Ouwehand (bron: www.uitdekunst.nl/jazzfestival)
