De zaalindeling was weer ‘overdwars’ en zelfs de gordijnen waren open. Een dergelijke opstelling is alleen mogelijk bij een klein ensemble en daarvan was vrijdagvond sprake: slechts drie musici deelden het podium. Helaas was ook de publieke belangstelling wat kleiner dan bijvoorbeeld de week daarvoor, maar de echte liefhebbers van het onnavolgbare geluid van een Hammond-orgel waren er wél: de ware fijnproevers.Van organist John Hondorp en drummer Marcus Strothmann was bekend dat ze een perfecte twee-eenheid vormen, een duo dat zich voortdurend muzikaal lijkt uit te dagen, maar op deze avond werd het tweetal nog eens versterkt met een blazer. “Een” blazer?
Niemand minder dan de eerste saxofonist van de NDR-bigband, Fiete Felsch, die ook regelmatig de dwarsfluit er bij pakte. De man ontpopte zich als een extraverte musicus, zo beweeglijk dat hij nauwelijks te fotograferen viel. Voeg daarbij nog eens de zeer avontuurlijke drummer Marcus Strothmann en de Enschedese Hammond-wizzard (‘Doctor’) John Hondorp en je hebt een trio bij elkaar dat zijns gelijke amper kent.
Naast oudere composities van Billie Holiday (Loverman) en Wave van Jobim viel er ook te genieten van eigen (nieuwe) stukken. Strothmann had twee composities aangeleverd: Leave en Emerald, Hondorp bracht zijn Time voor het voetlicht en het compositietalent van Fiete Felsch was te horen in One Down One Up.
Van de Belgische gitarist Jeanfrançois Prins klonk nog een onvervalste Samba (Futebol), alvorens de toegift, Sonny Rollins’ Doxy werd ingezet.
