Het ene optreden op dit befaamde jazzpodium is het andere niet. Je hebt van die optredens, waarbij de muzikanten op gang moeten komen, als een oude diesellocomotief. Er zijn echter ook muziekgezelschappen, die gelijk met de deur in huis vallen. Van dit laatste kaliber was kwintet The Uppertunes een schoolvoorbeeld, want vanaf de eerste noot stond de sound als een huis.
Basgitarist Erno Klijzing was verantwoordelijk voor alle composities en hij steekt The Ploctones naar de kroon, wat betreft originele titels. Wat te denken van bijvoorbeeld Moefjorfiets, Geilemeile, Hip-Bop, Orfadido, Cowabunga! of Kitekat ? Minstens zo origineel was echter de muzikale invulling ervan, met een zoemend warm basgeluid en mooie solo’s op saxen van Jonas Rabener, op het koper van Annemarie ten Heggeler en niet te vergeten de prachtige bijdragen van toetsenist Ruben Stolp. Hij wisselende telkens tussen zijn Roland A88 en de Tor-vleugel. Drummer Stefan Schneider maakte het muzikale verhaal compleet, met zijn stuwende ritmes.
Over afwisseling in stijlen viel ook al niet te klagen: van latin tot reggae en van fusion tot gevoelige ballades. Alvorens het openingsnummer Moefjorfiets als toegift werd gebisseerd, klonk Uppertuned, als een aanstekelijke herkenningsmelodie.
Erno Klijzing had, om zijn eindexamen op dit podium te mogen doen, de zaal nog moeten afhuren. Nu werd zijn band ingehuurd en, gezien het enthousiasme van publiek en organisatie, zal het zeker niet bij deze ene keer blijven.
