Een muzikaal avontuur met verbeelding
Waar waren al die jazzliefhebbers? Slechts een handjevol bezoekers viel vrijdagavond het kwintet The Voice of Monk ten deel en dat nog wel aan de vooravond van de 35e sterfdag (en de 100e geboortedag) van deze jazzicoon.
Het was een muzikaal avontuur, dat wel. Er werd volop geïmproviseerd, maar daar is toch niets mis mee, zeker als het zorgvuldig gebeurt, zoals op deze avond.
Zanger Pepijn van der Sande beschikt over een heel toegankelijke manier van zingen: zelfs als hij melodieën zingt, is het alsof hij parlando bezig is: de stemtechniek vibrato komt kennelijk niet in zijn vocabulaire voor en dat zou ook niet gepast zijn. Het klonk net als Chet Baker, maar dan hardop. Daarnaast reciteerde hij ook nog eens teksten en dat stond omschreven als spoken word. Het meest beroemde citaat klonk tijdens Played twice: ‘A note can be small as a pin or as big as the world, it depends on your imagination’.
Genoeg plek voor deze verbeelding, dank zij de puike instrumentale bijdragen, op gitaar (Guillermo Celano), tenorsax en klarinet (Iman Spaargaren, ook nog eens verantwoordelijk voor enkele eigen stukken), contrabas (Stijn de Wit) en drums (Jurjen Bakker). Ieder had zijn eigen bijdrage aan het muzikale avontuur, waarin verbeelding een belangrijke rol speelde.
Er was ook ruimte voor onvervalst swingend repertoire: Just you, just me en In walked Bud, aan weerskanten van de pauze. Heerlijk laid back was het laatste officiële stuk, Spaargarens Reminiscence (of a Playful Weirdness), gevolgd door de uptempo toegift: I mean You.
