ENSCHEDE, Jazzpodium de Tor, vrijdagavond. Concert door DCCB featuring Efraïm Trujillo.
Bezetting: Efraïm Trujillo (tenor / sopraansaxofoon), Sander Zwerink, Bas Konings, Arjan Stam, Rémi Keuping (trompet), Matthias Konrad, Gerd Pol, Henri Gerrits, Gert Nijenbanning (trombone), Gerlo Hesselink, Rob Sijben, Ewout Dercksen, Roel Penterman, Kees van Dooremalen (saxofoon), Jan Stavenuiter (drums), Taeke Stol (bas), Igor Herstel (piano) en Guido Eymann (gitaar).
Programma: met name nummers geschreven en geselecteerd door Efraïm Trujillo.
We zijn het inmiddels misschien wel gewend, toch blijft Dual City Concert Band – al 34 jaar het huisorkest van de Tor – mij verbazen. Ze verzorgden vrijdagavond weer een spetterend concert en dat deden ze niet alleen, want zoals vaker nodigt de band een solist van topklasse uit. Deze keer was het de beurt aan Efraïm Trujillo, een saxofonist die van oorsprong komt uit Californië, Amerika. Sinds zijn jeugd woont Trujillo in Amsterdam en daar leerde hij klarinet en saxofoon spelen.
Deze jaren aan ervaring zijn duidelijk terug te horen in zijn spel, vanaf het eerste nummer die Trujillo met de band laat horen. Big Mondays is geschreven door het New Cool Collective en het bevat vooral big energy! Het heftige begin slaat snel om in één en al vrolijke melodieën. Trujillo weet dit speelse gevoel heel goed te behouden met een solo vol opgewekte lijnen. Als Trujillo niet speelt, leidt hij het orkest als een showmaster op een aanstekelijke manier. Hij staat voortdurend te swingen en gunt de bandleden veel solo’s.
In het nummer Grace, een sfeervolle ballad geschreven door Quincy Jones, verruilt Trujillo zijn tenorsaxofoon voor zijn sopraansaxofoon. Over de mystieke lijnen van de band heen speelt Trujillo de melodie. Hij weet met zijn fraaie toon echt een verhaal vol emotie te vertellen.
Een nummer waarin zowel Trujillo als de band echt uitblinken is Training Session. Het lied is gecomponeerd door Trujillo en opgedragen aan één van zijn saxofoonhelden: John Coltrane. Voor Dual City was het letterlijk een ‘training session’, aldus saxofonist Ewout Dercksen. Dat de band hard had gestudeerd op dit nummer was te horen, want het samenspel was super strak.
Bij The Resurrection, het volgende energieke nummer, krijgen we wat meer funk te horen. Bassist Taeke Stol speelt voor dit nummer op basgitaar en improviseert er daarmee lekker op los. De deuntjes van Trujillo blijven makkelijk in je hoofd hangen, en dat is in dit geval helemaal niet erg.
Tijdens het laatste nummer Kulem Ban Ban, van het Amsterdam Funk Orchestra, blinkt Trujillo nog eens extra uit door te beginnen met een cadenza. Virtuoze lijnen gaan langzaam over in het uptempo thema, waarbij de band inzet. Trombonist Matthias Konrad scheurt er heerlijk op los in de enige trombonesolo van de avond.
Gelukkig was er wel rekening gehouden met het meer dan tevreden publiek en werd de avond afgesloten met de toegift Hob Nob. In het nummer wordt veel geïmproviseerd, zo speelt pianist Igor Herstel een supersolo en laat saxofonist Roel Penterman horen dat Trujillo niet de enige topsaxofonist op het podium is, al weet Trujillo daarna ook nog een erg knappe solo neer te zetten.
Al met al was het een spannend concert dat geen moment verveelde. Na deze geslaagde avond vol energie kijk ik uit naar het volgende optreden waarin de DCCB mij vast weer weet te verbazen!
