Nou nou, wat een feest daar in De Tor, een van de oudste jazzriolen van Nederland.
Tenorsaxofonist Scott Hamilton kennen we van zijn studioalbums van de jaren negentig, waarop hij veelal bedaagd als een vermoeide patriarch speelt. Goed, de cd ‘East Of The Sun’ misschien daargelaten. Hier heeft hij snel snel een slobberkostuum aangetrokken en met ongekamde haren en een baard van drie dagen is hij het podium opgesprongen. De tent werd zonder pardon op haar kop gezet. De muzikanten inspireren elkaar en het publiek inspireert net zo makkelijk terug.
In één couplet van ‘Pennies From Heaven’ kan de tenorist even rust nemen, omdat de aanwezigen het uit volle borsten voor hun rekening nemen. Moeder, alle beren zijn los, met andere woorden. In de uptempo nummers is hij meer Dexter Gordon dan Ben Webster, met wie hij in het begin van zijn loopbaan frequent werd vergeleken. Het is alsof de wind ons naar het land van Oz heeft geblazen, waarbij de tovenaar ons boven de jaren veertig heeft losgelaten. Onvermoeibaar tovert Scott Hamilton nieuwe variaties uit zijn hoge hoed.
Ik denk dat ik Hamilton met het trio van pianist Rein de Graaff tijdens diezelfde tournee in Groningen heb gehoord. Maar in de Martinistad kwam het gezelschap toch minder spectaculair van de grond dan daar in Tukkerije.
Bron:
Live-registratie van het concert van tenorsaxofonist Scott Hamilton met het Rein de Graaff trio in Jazzpodium de Tor op 3 december 2004.
