ENSCHEDE, Jazzpodium de Tor, vrijdagavond. Concert door New Loet van der Lee Quintet.
Bezetting: Loet van der Lee (trompet/ bugel), Daan Kluwer (saxofoon), Tim Hennekes (drums), Cas Jiskoot (bas) en Sebastiaan van Bavel (piano).
Programma: eigen composities en standards.
Nieuwe generatie muzikanten, nieuwe generatie jazz! En dat doen de mannen van het New Loet van der Lee Quintet met energieke hardbop. De band werd 5 jaar geleden gevormd en deze jaren ervaring van spelen op professioneel vlak laten ze dan ook goed horen.
De avond begint met ‘Looters’, een lekker swingend nummer. Na het thema komt al snel bandleider en trompettist Loet van der Lee aan bod met een vrij lange solo. Hij laat hierin veel horen: een goede opbouw, motiefjes die terugkomen, verschillen in dynamiek en leuke ritmes. Saxofonist Daan Kluwer, die overigens invalt voor Gideon Tazelaar, neemt deze stijl van soleren over, maar natuurlijk wel met een eigen draai. Hij laat een groot bereik horen in de melodieuze lijnen die hij speelt. Ook pianist Sebastiaan van Bavel improviseert. Hij speelt met harmonieën in zijn solo en hij bouwt op naar een hoogtepunt. Vervolgens spelen drummer Tim Hennekes, Van der Lee en Kluwer een 8-om-8, waarna ze subtiel overgaan in het thema.
Het volgende nummer ‘Little Gospel’ heeft een totaal ander karakter. Bassist Cas Jiskoot heeft de hoofdrol in het stuk. De melodie wordt afgewisseld tussen Van der Lee en Kluwer. Tijdens de solo’s van Kluwer, Van der Lee en Van Bavel worden elegante lijnen gespeeld.
‘Blues Lee’ wordt vervolgens gespeeld. Het “lichtelijk agressieve” nummer, zoals Van der Lee het noemt, bevat snelle en soms heftige loopjes en melodieën. Gelijk na het thema speelt Van Bavel een lange solo en hij gaat helemaal los: hij gaat zo op in zijn solo dat hij niet stil kan blijven zit op zijn pianokruk! Ook Van der Lee en Kluwer improviseren, net als Hennekes. Zijn stokken vliegen over de trommels waar interessante ritmes uit voortkomen.
‘Salt of Sicily’, ‘Half Moon Bay’ en ‘Dorhams Delight’ zijn de daaropvolgende nummers. Vervolgens wordt het uptempo nummer ‘Lockdown’ gespeeld. Het refereert, zoals de titel al verklapt, naar de coronatijd. Het nummer heeft ondanks de titel wel een vrij vrolijk thema. De solo van Van der Lee past in de vrolijke sfeer, net als de solo’s van Kluwer en Van Bavel. In dit nummer komen ook Jiskoot, Hennekes en Van Bavel als ritmesectie fraai naar voren. Hennekes zorgt voor de solide basis die wordt aangevuld met een walking bass van Jiskoot. Van Bavel vult het geheel op met de harmonieën van zijn pianoklanken. De band heeft in de coronatijd overigens niet stilgezeten: ze hebben wel 3 cd’s opgenomen!
De avond bevat ook standards. Het Real Book viel bij de mannen open bij ‘What Am I Here For’ van pianist Duke Ellington. Het nummer is lekker swingend, maar ook subtiel.
Vanaf hier krijg ik het gevoel dat de nummers iets te voorspelbaar worden. Het nummer ‘Forever’ bestaat namelijk uit een thema, uitbundige solo’s en een afsluitend thema, net zoals de andere nummers die eerder zijn gespeeld. Dat geldt ook voor het volgende nummer ‘The Nearness Of You’, wat weliswaar een mooie standard is.
Ook het laatste nummer ‘Arashi Beach Calypso’ heeft dezelfde opbouw hoewel in een Caraïbische stijl. Ik hoor graag wat meer variatie in structuren. Dit neemt trouwens niet weg dat de mannen knap werk leveren, ook in de laatste paar nummers worden er solo’s van niveau gespeeld.
De avond wordt afgesloten met de toegift ‘Ah Leu Cha’ van saxofonist Charlie Parker.
Kortom, de mannen laten horen dat ze er wat van kunnen. Het kwintet kan wat mij betreft dan ook nog een generatie lang mee.
