Het voorlaatste concert van Torseizoen 2017-18 was een feestje voor liefhebbers van vocale jazz met een relaxt karakter. Waar vind je ze nog? De aloude crooners als Bing Crosby, Frank Sinatra of Bobby Darin? Toegegeven: van de huidige generatie kennen we voorbeelden als Michael Bublé en Jamie Cullum, maar op vaderlandse bodem moet je ze zoeken met een lantaarn. Gelukkig bestaan er nog mensen als Nathan Heijnst die deze traditie nieuw leven inblaast. Even had ik nog een associatie met de stem van de op deze avond eveneens aanwezige Marijn Ouwehand (nieuws: hij gaat zijn studie vervolgen op het Amsterdams conservatorium), maar al snel bleek dat ze in Enschede van dezelfde docenten les hadden gehad: Marja Reinders en Adriënne West.
Het was genieten van het eerste tot het laatste moment, ook al moest voor de toegift uit het al aangeboden repertoire worden geput: Stings Practical arrangement werd gebisseerd. Bijkomend voordeel: Willem Ouwehand kon net iets eerder in zijn Duveltje happen. Deze gitarist doet overigens examen op 2 juli, om 19 uur in het Zwolse Odeon. Al was ik erg onder de indruk van zowel zijn solo- als ensemblespel, hijzelf vond dat hij het nog veel beter kon. Alvast succes gewenst, Willem!
Voor het eerst schoot mij bij een jazzconcert de term toucher te binnen bij het beluisteren van Julian Bohns pianospel. Toonvorming door de juiste aanslag (de Nederlandse omschrijving) is een begrip dat vaak onderaan de prioriteitenlijst staat van een jazzpianist. Op een bijna klassieke manier streelde Bohn de oren van de luisteraar door zijn aanpak.
Calvin Lennig speelde meer dan verdienstelijk contrabas en soleerde op enkele momenten uiterst verrassend. Bobby Büning paste precies in het plaatje van een band met laid back– muziek: bescheiden, verre van opdringerig en op de juiste momenten muzikaal aanwezig.
Alle lof ten slotte voor de naamdrager van het ensemble: Nathan Heijnst zélf. Hij had een soort rode draad gevlochten door het repertoire dat vorig jaar diende als examenprogramma: de (ontluikende en ontwikkelende) liefde, met als titel Haven’t we met?
Voor iedereen die aanwezig was en deze man nog niet eerder had horen zingen, was het een voorrecht om hem ontmoet te mogen hebben en moge dat nog vele malen vaker gaan gebeuren, want timbre, timing en techniek waren top!