Duidelijk aanwezig
Het eerste concert in het staartje van het jubelseizoen 2015-2016, onder de noemer “Summertime in de Tor” werd verzorgd door Big Band Big Bang! van de Muziekschool Hengelo. Hoezeer dit enthousiaste orkest aan de weg timmert, blijkt wel uit het feit dat er nog elfmaal geconcerteerd gaat worden voorafgaand aan de zomervakantie en dat er van dezelfde vakantie amper sprake is: vanaf 13 juli vertoeft Big Bang! In Oostenrijk. Aldaar zullen in Schladming nog eens zeven optredens verzorgd worden, in gezelschap van 38 orkesten uit alle delen van de wereld, met als kers op de taart een concert in Mirabelle Garten te Salzburg, bij filmfans bekend van The sound of music.
Vrijdagavond trakteerde Big Bang! het publiek op niet minder dan twintig stukken, uit jazz- en poprepertoire. Kenmerkend was de zeer stevige sound. Ik kon de spelers amper betrappen op enige vorm van subtiliteit of nuancering, maar solistisch talent was er des te meer. Soms verdrongen de solisten elkaar bijna voor de microfoon. Zelfs de “lage jongens” als baritonsaxofoon en bastrombone traden in de lichtbundel van de schijnwerpers. Ook aan de choreografie was gedacht, want niet alleen stonden de diverse blazerssecties regelmatig op en bewogen op de cadans van de muziek, er werd zelfs in parade rondgelopen.
De onverminderd geestdriftige dirigent Bert Fransen vuurde vlak voor de pauze het publiek aan tot community singing (en clapping) bij Quincy Jones’ Soul Bossa Nova.
Veel geluid (“heftige stukjes”) lokt vaak luid praten uit en dat was ook op deze avond het geval. Het publiek viel echter wel geheel stil bij de vertolking van de eigen compositie van pianist Tom Luttikholt: There’s a world. Goudeerlijk voegde de toetsenist er aan toe dat het orkestarrangement was geschreven door de dirigent.
Big Bang!: geen katje om zonder handschoenen aan te pakken, duidelijk aanwezig en onmiskenbaar boordevol muzikaal talent.
