24 juni: laatste Vrijdag Toravond van het jubelende 45ste seizoen. Van september tot eind juni alle vrijdagen live jazz in de Walstraat. We kunnen ons niet genoeg realiseren wat voor een bijzonder etablissement we hier hebben, zo’n soort van jeugdhonk anno begin jaren ’70. Zo ziet het er nog steeds uit. Wat is daar in al die tijd zo vaak fantastische muziek gemaakt. Een lange lijst van nationale en internationale jazzgrootheden stond op dit podium; geen club in NL overtreft wat dat betreft De Tor. Bestuurslid Marc van Wessel onderstreepte in zijn afsluitende woordje de essentiële betekenis van de vrijwilligers: de programmering, geluid, bardiensten, kassa, en ongetwijfeld vele andere karweien worden in de Tor uitsluitend door vrijwilligers gerund. Betaalde krachten kennen we niet: alle beschikbare gelden zijn voor het neerzetten van elk jaar weer een aantrekkelijk en gevarieerd programma.
De afsluiting van deze jaargang was een spetterende uitsmijter. Zo veel feest dat we daar wel even op kunnen teren tot komende september.
Mooie warme avond was het, de deuren open. Volle bak, opgetogen sfeer en, waar het uiteraard om ging, een fantastisch orkest: de New Sound Jazz Machine, onder leiding van de getalenteerde muzikale alleskunner Joris Bolhaar.
Op deze plaats schreef ik twee keer eerder over dit orkest, twee keer in nauwelijks verholen superlatieven over de repertoirekeuze, de composities, de arrangementen, het enthousiasme en de energie die er van dit nog maar twee jaar bestaande orkest afspatten.
Kan daar na gisteren nog wat aan worden toegevoegd? Ja, toch. Al die ingrediënten zijn onverminderd aanwezig, maar het is goed te horen dat ze sinds die eerdere concerten niet hebben stilgezeten. De beslist niet gemakkelijke stukken hebben ze intussen top in de vingers, het klinkt mooi, het past goed in elkaar, het swingt, de drive is super, hier staat gewoon een heel beste band. De NJSM is de kinderschoenen geheel ontgroeid. Een stevig orkest dat geen moment verveelt. Publiek en muzikanten hebben denk ik gelijkelijk genoten van een heel gevarieerd programma van 11 interessante stukken. Plus encore.
Wat valt hier nog aan toe te voegen?
Een greep:
- dat de band een fraai gedrukt programmafolder had verspreid, met de te spelen nummers, bezetting, en verwijzingen naar Faceboek en hun website (www.newsoundjazzmachine.nl). Heel prettige service!
- dat bandleider, bassist, (trombonist), componist en arrangeur Joris tevens een prima presentator is, die de stukken heel relaxed en bovenal op humoristisch wijze aan elkaar praat;
- dat twee bandleden jarig waren en op deze wijze een heerlijk verjaardagsfeestje zeiden te hebben. Het publiek was het daar trouwens hartroerend mee eens;
- dat Joris het publiek herhaald opriep om de band toch vooral op Fb te liken en alvast in te tekenen op de binnenkort verschijnende CD;
- dat Joris de titels van zijn composities soms simpelweg opsnuffelt uit het woordenboek ;
- dat Sphere een prettig stuk is op basis van slechts motieven en een pulse;
- dat Paroxysms (zie inderdaad het woordenboek) ook een dik sfeernummertje is;
- dat de afwisselingen in tempi (geen ballads trouwens), genres, klankkleuren, inderdaad ook qua sfeer, groot waren. Eigenlijk heel bijzonder als je bedenkt dat bijna alle composities en in elk geval alle arrangementen van één en de zelfde man komen. Hulde!
- dat de zangfeature voor Nadya Bolhaar heel mooi uit de verf kwam;
- dat voor het overige al hetgeen ik eerder over de band schreef nog steeds van toepassing is.
- O ja, dat er heuse borrelhapjes werden uitgereikt. Het kon niet op!
Apart moment was het intermezzo toen trompettist Ward Verschuur, “voorzitter van de band”, het woord richtte tot invaller/saxofonist/fluitist Bart Bijleveld.
Bart gaat zich vanaf deze zomer toeleggen op duikinstructie in een ver land en moet daardoor zijn vele muzikale activiteiten in Twente op een lager pitje zetten.
Ward overhandigt namens de band Bart de “Gouden Duikbril”
Dat geldt in elk geval voor de directievoering van tenminste 4 (!) bigbands in de regio. Bands overigens die her en der op festivals prijzen in de wacht sleepten. Bart, een energiek en gepassioneerd begrip in de regio, waar de band deze avond speciaal de aandacht voor vroeg en hem eerde met de “Gouden Duikbril”. Iedere muziekbeoefenaar in Twente en daarbuiten sluit graag bij dit sympathieke gebaar aan: dank Bart en heel veel succes en plezier onder water. Overigens: Bart kreeg de nodige soloruimte op alt en sopraan en kon daarbij zijn dirigeermodus niet onderdrukken: even staan en afsluiten bij het slotakkoord. Toch weer even aan beide zijden van het orkest.
Omdat de naam van Joris viel aangaande de opvolging, was dit ook een mooi symbolisch moment van de vertrekkende en de komende dirigent van veel Twents jazzmuziekplezier.
Zo kwam het lustrumseizoen tot een zeer passende en feestelijke afsluiting. De NSJM bood een energiek en gepassioneerd slotconcert waarmee je heel blij het zomerreces in kunt.
Tot september!
