Langedijk /Pannekeet/Serierse, lekker!

Vrijdagavond 24 november 2017.

’t Had best wat drukker gekund. Het Tim Langedijk Trio was immers vaker in De Tor geweest. Al had ik eerlijk gezegd ook niet meer strak in de kop hoe dat eerder had geklonken. Voor de aardigheid toch even teruggezocht: mijn aantekening uit 2013 gingen over het mooie geluid en associaties met Scofield en Hank Marvin, over de lichtvoetigheid, over avontuur en boeiend tot de laatste klanken van de toegift.

Dat stukje zou ik hier zo kunnen herhalen.

Vanaf het eerste geluid dat uit de versterkers kwam was het raak: wauw, wat klinkt dat goed en mooi. Uiteraard, de ene versterker is de andere niet en niet iedereen heeft de beschikking over een hand made gitaar van Piet Visser (Tim en Udo beiden wel), maar het zijn toch de bespelers die juist die sound uit hun spullen halen. Het feestje was meteen al weer begonnen.

Wat volgde was een avond de-moeite-waard-muziek. Allemaal eigen werk, op Solar na. Solar, van Miles Davis. Leuk nummer, 1954. Van die beroemde LP met het stoplicht voorop. Ook leuk om weer eens terug te luisteren, met onderscheidend brushes-werk van Kenny Clarke en o.a. David Schildkraut (wie?) op altsax.

Dat nummer dus, maar door TLT klonk het weer kakelvers. Het merendeel van de andere nummers is terug te vinden op de verschillende CD’s die het trio sinds zijn bestaan vanaf 2006 maakte. Maar op het podium begint elk nummer weer een nieuw leven. Heel hoor-, en zichtbaar dat gitarist Langedijk en bassist Udo Pannekeet al zo lang samen spelen. De interactie leunt op prima vakmanschap en op een heel vertrouwde basis van elkaar al zo lang en goed kennen. Ja, soms dus lekker veilig en gemakkelijk, maar beiden zochten ook elk hun eigen avontuur. Dat biedt de toehoorder het comfort van de kloppende basis waarop het spel kan losgaan.

Verrassend ten opzichte van de vooraankondiging was de aanwezigheid van slagwerker Marcel Serierse, ‘de drummer die je vaker hoort dan je denkt’ (Slagwerkkrant # 156) op de plek van de vaste trio-drummer Hans van Oosterhout.

Ja, dan heb je ook wel iemand aan je zijde. Klopt allemaal, wat die man doet. En dan nog wat beter. Het zal de gitaristen ongetwijfeld ook weer andere impulsen gegeven hebben. Want dat maakte het concert vooral zo leuk, dat er drie muzikanten op het podium stonden die uit waren op de interactie, op de uitwisseling, op samen een mooi nummer maken.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Kortom, een avondje-Tor op niveau. We hadden het kunnen weten en dat hebben Tim Langedijk/Udo Pannekeet/Marcel Serierse weer eens bevestigd.

En dat het niet al te druk was; och, zeker in de dwarsopstelling van het podium gaf dat de avond een intimiteit van een geweldig huiskamerconcert. Tof om daar getuige van te zijn geweest. Het weekend kan beginnen.