Rond de donkere dagen hoor en zie je allerlei verwijzingen naar kerst, sneeuw en rendieren. In de Tor eindigde Ack van Rooijen afgelopen vrijdag het eerste stuk met de laatste noten van Jingle Bells. Bij dat liedje gaan mijn gedachten terug naar mijn prille jeugd rond 1950. Mijn moeder zong:
Jingle bells, jingle bells, alles gaat op stoom
Behalve kleine kindertjes, die groeien aan een boom.
Er bestaat ook een actuele versie van: op Facebook kwam een filmpje voorbij van een klein jongetje, dat – ingefluisterd door zijn vader – heel treffend zong:
Jingle bells, jingle bells, jingle all the way
Iedereen kan voetballen, behalve PSV.
Da’s humor. Die ontbrak vrijdagavond evenmin in de Tor. Ack van Rooijen, inmiddels 83 jaar (maar spelend als een jonge god!), liet weten dat zijn vergevorderde leeftijd één voordeel heeft: hij speelt altijd voor een jong publiek. En een opmerking over de onafscheidelijke bril op het voorhoofd van Peter Nieuwerf verleidde de drager tot de vraag: hoe heet in het Frans een hond met een bril? Antwoord: een opticien (optichien zo u wilt).
Er was uiteraard ook ruim aandacht voor het serieuze werk, waarbij het overlijden vorige week van gitarist Jim Hall (83) werd gememoreerd. Hoewel Kerstmis in eerste aanleg het feest van de geboorte is, realiseer ik me dat ons dit jaar weer ettelijke jazzmusici zijn ontvallen, zoals Donald Byrd (80), Herb Geller (85), Pat Halcox (82), Bengt Hallberg (80), Dim Kesber (83), Mulgrew Miller (57), Rita Reys (88), Cedar Walton (79) en Peter Ypma (71). Vorige week verscheen in de internationale pers ook het overlijdensbericht van Horace Silver (85), maar dat bleek niet te kloppen.
Over veelal overleden jazzmusici gaan ook artikelen van wijlen Henk Romijn Meijer, die op unieke wijze werden gebundeld in A love supreme, een prachtig boekwerk van uitgeverij AFdH uit Enschede, dat door de Kerstman (in de gedaante van het Tor-bestuur) gratis is/wordt uitgedeeld aan alle Tor-jaarkaarthouders.
Tot slot een bekentenis, die een hééél klein beetje over jazz gaat. Ik lees al ruim veertig jaar elke decembermaand de eerste druk van De Avonden, het boek van – toen nog – Simon van het Reve, dat zich afspeelt tussen 22 en 31 december 1946. Het eerste hoofdstuk op 22 december en vervolgens elke dag één hoofdstuk, zodat ik het op Oudejaarsdag uit heb. Wat heeft dat met jazz te maken? Nou, hoofdpersoon Frits van Egters luistert thuis op Eerste Kerstdag naar de radio, waar De Zwervers [The Ramblers] net een nieuw nummer inzetten. “Tuut tuut te tuut tuut”, zei zijn moeder, toen het nummer begon, “verschrikkelijk. “Je moet jazzmuziek proberen te volgen”, zei Frits. ”Kan dat gemier niet af?”vroeg zijn vader. “Nee”, zei Frits, “je moet eens luisteren, dan zul je horen, dat het geen onsamenhangend lawaai is. Het orkest geeft het rhythme aan, de saxofoon speelt de melodie en de improvisaties.”
Fijne feestdagen, veel voorspoed en jazz in 2014 en tot vrijdag 3 januari bij de Dual City Concert Band met gastdrummer Cees Kranenburg jr.
Ab Gellekink
