Vrijdag Jazzavond 1 november in de Tor: Maria de Fátima, Sebastian Altekamp en Ruud Ouwehand. Afgaande op deze line up moest dat een mooie avond worden. Dat dachten er meer: voor negenen was het al een ouderwets vol huis. En terecht. Het werd een mooie avond.
Maria de Fátima Morao Travassos (Lissabon, 1961) bouwde al jong een zeer succesvolle zangcarrière op als Fado-zangeres. Op haar 20ste kwam ze naar Nederland en ging zang studeren aan het Amsterdamse conservatorium. Naast de traditionele Fado ontwikkelde ze een breder repertoire, al kleurt dat wel steeds Fado. Voor Maria de Fátima “… a way to feel, a way to express yourself, short: a way of living.”
Achter de vleugel Sebastian Altekamp (Munster, 1963), elke keer weer een groot genoegen om hem aan het werk te horen. Wat speelt die man toch mooi. Als begeleider maar net zo zeer als solist. Eigenlijk zit zo’n concert al gebeiteld als hij de toetsen bestiert.
Maar dan is er ook nog bassist Ruud Ouwehand (Amsterdam, 1958). Wie wil er niet met zo’n duo spelen. Top!
De heren openden de avond samen met de voor regelmatige Tor-bezoeker vertrouwde Ouwehand-compositie ‘Valse # ..‘, een lief walsje. Lekker warmlopen in ieder geval. Dan de eerste bossa. Wat klinkt dat Portugees, zeker gezongen door een Portugese, toch heerlijk muzikaal. De eerste slag is daarmee al binnen. Wat volgt is een reeks van minder bekende en dus niet platgespeelde songs, deels bossa’s, deels (Engelstalige) swing stukken, voor de pauze afgesloten met Nascimento’s compositie ‘Vera Cruz’, een speciaal dingetje voor de familie Ouwehand-Kroeze.
Na de pauze was het nog wat meer De Fátima-gehalte, meer plek voor de zang. Vanaf de aftrap al met een uitvoerig duostuk zang-piano. Meer Fado ook. Met andermaal wonderschoon pianospel. Weer werk van componist Nascimento: “… die Brazilianen schrijven teksten als schilderijen’, aldus De Fátima. Het Portugees niet beheersend moet je dat maar geloven, maar het klonk om te beginnen al wel zo.
En uiteraard ook stevige saudade, heerlijke droevigheid om je in te laten meevoeren. Zo vloog een avond om. Met als toegift Rogers’ ‘I didn’t know what time it was’ waarin Miriam “Cruz” Kroeze verrassend het verse voor haar rekening nam. Een leuk slot van een avondje jazz met een hoog bossa gehalte, nota bene zonder enige vorm van percussieondersteuning. Maar daar wist dit trio uitstekend raad mee. Blij op huus op an!
