Sommige mensen verdienen de kost in de verkoop. Met een koffertje vol monsters en een orderblok gaan ze langs de deuren om de producten of diensten die de onderneming waar hij werkt aan de man wil brengen. Vertegenwoordiger heet zo iemand en de laatste tijd wordt hij in toenemende mate sales manager genoemd. Aangestuurd door zijn baas bewerkt hij een afgebakend rayon waarbij hij er naar streeft om, met in acht neming van het fileleed op onze autowegen tijdens het spitsuur, zo tegen zes uur weer bij moeders thuis te zijn want dan staan de dampende aardappels op tafel.

Anders wordt het als die verkoop zich uitbreidt tot over de landsgrens. In dat geval ben je een area sales manager als je een groepje landen of een bepaald continent moet behappen, of wanneer je de hele wereld in je tas hebt heet het al gauw export manager. Dan kan het voorkomen dat je langere tijd, soms wel weken, van huis bent. De permanente druk van “the boss always wants to sell more” samen met het gemis aan het huiselijke leven van een normale burger en het feit dat je in je hotelkamers alleen maar kunt dromen van “the one you love most” zijn de onaangename kanten van dit vak.

Jouw weg is steeds maar weer van luchthaven naar een aantal industrieterreinen, een restaurant om uitgebried met een klant te lunchen, met een aperatief, twee soorten wijn en nog een flinke bel van het lokale digestiefje achter de knopen nog een ander industrieterrein door en dan naar een hotel om te douchen, waarna jouw agent ter plaatse klaar staat om met je te gaan dineren in het volgens hem beste restaurant van de stad en daarna zich geroepen voelt om zijn gast te entertainen. Dat kan zijn heel lang natafelen in het restaurant. Maar je kunt ook doorzakken in een bar waar lenige meiden begeleid door ranzig zwoel klinkende muziek om een koperen paal kroelen, hun toch al schaars bedekte lichaam nog verder onthullen en zich daarna onder de bezoekers mengen om bij hen een peperdure fles pislauw vocht los te peuteren dat in die kringen als champagne wordt aangeduid. Een fles hoofdpijnverwekkende bruinachtige troep dat daar whisky heet mag ook. Of je gaat vooral in het Verre Oosten naar een karaoke bar, waar je tig keer iemand Frank Sinatra hoort na doen of een Chinees of Thais liefdeslied vertolken. In de meeste gevallen met een dronken kop en een stem als een kraai.

Het behoeft geen betoog dat een beetje hard werkende salesman gauw is uitgekeken op deze vormen van tijdsbesteding en de avond veel liever op een andere manier door brengt.

Voor een salesman die van jazzmuziek houdt is er een mooie oplossing. Bij het voorbereiden van zijn reizen hoeft hij alleen maar even te kijken op website www.jazzpodiumdetor.nl . Na enig klikken op TorLinks en een beetje scrollen kom je bij Jazz all over the World. Print dan het landje waar je deze week naar toe moet even uit en je bent helemaal geëquipeerd voor een paar avonden vol mooie jazzbeloftes.

Meestal is bij jouw aankomst op de luchthaven na de begroeting de eerste vraag van jouw agent wat we vanavond gaan doen. Groot is zijn verbazing dat dan het onmiddelijke antwoord van die snuiter uit Holland is The Blue Note of Smalls in New York, The Jazz Show Case in Chigago, Wally’s Café in Boston, Harry’s Bar in Singapore, Le Duc des Lombards in Parijs, Scimmie in Milaan, Fasching of Stampen in Stockholm, Jumo in Helsinki, Clazz in Tallinn, The Half Note in Athene en ga zo maar door.

Allemaal plekken waar je beroemde jazzmusici tegen kunt komen, die soms nog meer de wereld rond reizen dan sales managers. En niet te vergeten de enthousiaste plaatselijke musici en jazzstudenten. Sommige van die plekken lijken wel iets op dat jazzclubje in Enschede. In die gevallen voelt het een beetje like home.

De kans is echter groot dat de agent die jou vergezelt er geen zak aan vindt en geen idee heeft wat je met deze muziek aan moet, maar daar trek je je even niets van aan. Jij zit intens te genieten van deze avond en je bent even een happy salesman. Een beetje dank zij de website van Jazzpodium de Tor.

Peter Westers