Voor fijnproevers
Het programma van Jazzpodium onderscheidt zich door grote contrasten. Regelmatig zijn Big Bands te horen, maar ook vocale muziek komt aan bod. Vrijdagavond was het weer prijs voor de geoefende luisteraar en liefhebbers van free-funk jazz. Niet de meest toegankelijke soort, maar wel onbedaarlijk swingend tot bijna dansant, hoewel daaraan de gemiddelde Tor- bezoeker zich amper waagt.
Het trio, bestaande uit meester-improvisator en bandleider Maarten Onstein, basgitarist Alex Oele en drummer Eric Hoeke (voor het eerst op zijn “cocktail-drumset”) vergastte het publiek op onvervalst chaotische adhd-muziek. Weldadig voor het oor waren stukken als Low pass heroes, met een herkenbare Caraïbische groove en de slow blues Yanov, geïnspireerd door een amputerende arts in de koudste stad ter wereld: Jakoetsk. Ook de jazzwaltz Skippy was een oase van rust.
Juist de afwisseling tussen deze relatief rustige composities en de stormachtige muziek maakte het beluisteren heel boeiend. Technisch is het natuurlijk heel knap hoeveel noten per seconde Maarten Onstein op zijn sopraan- of tenorsax kan laten horen, maar op het laatst ga je er zelfs van houden. Soms begint een nummer langzaam, om aan het eind onvervalst te versnellen, zoals de dubbelcompositie Scipio + Dash off of, na de pauze 369. Dit zijn momenten waarop de cocktail- drummer Eric Hoeke lekker te keer kan gaan.
“Bandje DASH! Uit Amsterdam”, zoals Maarten Onstein het trio liefkozend betitelde, zal nooit een genre for the millions worden, maar toonde zich absoluut Tor-waardig in zijn soort.
