Jasper van ‘t Hof
Van ‘t Hof is een van de meest actieve jazzmuzikanten in Europa. Hij heeft meer dan 70 albums opgenomen. Tijdens zijn carrière was hij toetsenist bij Archie Shepp en vele anderen, hoewel hij het meest bekend is geworden door zijn uitmuntende solospel.
In 1997 kreeg hij de Bird Award, in 2018 de Boy Edgar Award.
Van ‘t Hof werd geboren in Enschede als zoon van een jazztrompettist en een klassiek geschoolde zangeres. Hij begon met pianolessen (bij niemand minder dan Harry Bannink) toen hij vijf jaar oud was. Van ‘t Hof speelde op school in jazzgroepen, schreef zijn eerste composities toen hij 14 was, en toen hij 19 was speelde hij met drummer Pierre Courbois op jazzfestivals. In 1969 werd hij lid van Courbois’ Europese jazzrockgroep Association P.C., met de Duitse gitarist Toto Blanke (gitaar) en basgitaristen Sigi Busch of Peter Krijnen. In het project Piano Conclave speelde hij met George Gruntz, Joachim Kühn, Wolfgang Dauner en Keith Jarrett.
In 1974 richtte Van ‘t Hof de groep Pork Pie op, met Philip Catherine (gitaar), Charlie Mariano (saxofoon), Aldo Romano (drums), en Jean-François Jenny Clark (contrabas).[1] Andere bands waar Van ‘t Hof aan bijdroeg volgden al snel, waaronder Eyeball (met saxofonist Bob Malach en violist Zbigniew Seifert), en zijn band Face To Face (met de Deense bassist Bo Stief en saxofonist Ernie Watts). In 1984 richtte hij de groep Pili Pili op (met onder anderen de Beninse zangeres Angélique Kidjo, en de Nederlandse trompettist Eric Vloeimans) waarin hij Europese jazz combineert met Afrikaanse muziek.
Jan Wolfkamp
Jan Wolfkamp ( Dalfsen) studeerde klassiek slagwerk en drums aan het conservatorium in Zwolle.
Na zijn afstuderen in 1987 speelde bij verschillende Nederlandse (theater) muziek producties zoals Jenny Arean, Robert Paul, Robert Long, Macbeth, Hessel v/d Wal, Big Band Bodycheck, Sido Martens, Alleen op de Wereld en Purper.
In 1993 won hij de Scheveningen Begeleiders prijs. Als drummer/loopist in de band van de Amerikaanse stickspeler Greg Howard tourde hij diverse keren door de Verenigde Staten en Frankrijk en Zwitserland. In deze band combineert hij akoestische en elektronische drums tot “live looping”.
Ook maakte hij verschillende CD’s met o.a. Sido Martens en Hessel van der Wal. In 2003 schreef hij de muziek voor het theaterproject MacBeth . Op de CD ‘Music inspired by Da Vinci” programmeerde en speelde hij alle percussie en drumpartijen.
The WRONG STROKE
In zijn autobiografische boek The Wrong Stroke beschrijft Jan Wolfkamp hoe hij als klein kereltje op pianoles ging omdat er in Dalfsen op dat moment geen goede drumleraar te vinden was. Hij kocht bovendien een paar drumboeken en begon aan zijn zelfstudie. Zo werden drum en percussie een onlosmakelijk deel van Jan Wolfkamp, van zijn lijf en zijn geest.
Niets weerhield hem, zelfs geen ernstig auto-ongeluk, blaaskanker en een hartinfarct.
Tot het moment dat hij een paar herseninfarcten kreeg. Een stroke in het engels. Dat veranderde het leven van Jan Wolfkamp. Maar zoals hij zelf zegt: hij ziet van nature geen lichtje aan het einde van de tunnel, wel een schijnwerper.
En dus ging hij aan de slag. Zijn slagen (ook ‘strokes’, in het engels) opnieuw oefenend, zoals hij deed toen hij een klein kereltje was. En met succes, Jan gebruikt het principe van neurplasticiteit om de verbindingen in zijn hersens weer te activeren en op orde te krijgen. Over de kracht van een drummer en percussionist in hart en hoofd.
Bekijk het interview dat Inga Tjapkes had met Jan Wolfkamp in het programma SPUNCK van RTVOost.
