Geen kip meer bij…
Vorige week hing het er net tegenaan, maar het tweede concert van het jazzseizoen 2016-17 kon er niet onderuit: het haat/liefde bordje “er kan geen kip meer bij” hing er genadeloos. Buiten gezeten zaten ondergetekende en Willem Habers te mijmeren hoe lang het geleden was dat trompettist Ack van Rooyen zijn 80e verjaardag had gevierd op dit jazzpodium… “een jaartje of drie, vier..”. Zó snel gaan de jaren, want deze man is geboren op nieuwjaarsdag van het jaar 1930 en is dus al bijna 87! “Op 29 januari 2010 vierde Ack van Rooyen zijn tachtigste verjaardag met een prachtig concert in Jazzpodium de Tor in Enschede” kopten de kranten, die toen nog wél iets aan het verslaan van podiumkunsten deden.
Prachtige combo-stukken
Buiten gezeten ontstond ook de indruk dat Rini Swinkels (helemaal “back in town”) zijn Dual City Concert Band ook fraai zacht kon laten spelen. Of was dat te danken aan de grand old man Ack van Rooyen, die alleen zijn leeftijd verried door anekdotes op te kunnen halen van vlak na de bevrijding en door plaats te nemen op een barkruk (mag-‘ie?).
De band was ouderwets op dreef, met puike solistische bijdragen en kon zich weer lekker uitleven op repertoire van Thad Jones, Bill Holman, maar ook hier aanwezigen als Joris Bolhaar, de dirigent zelf en Van Rooyen hadden een compositorisch aandeel in deze avond. Vast staat dat deze uiterst krasse knar nog kan improviseren als een jonge god en moge wij daar nog vele malen getuigen van kunnen zijn.
Zelfs bij de gedoodverfde toegift Foot swingde de koperblazer mee dat het een lieve lust had.
