Late midnight op de avond
Deze bezetting zou perfect geweest zijn voor een overdwars-opstelling: een trio, bestaande uit trombone, gitaar en contrabas, ware het niet dat er ook publiek verwacht werd van een belendend pand: het Vestzaktheater, waar een andere trombonist -Paul Woesthuis- vanaf acht uur met zijn kwintet musiceerde.
“Dan maar frontaal”, zal het trio gedacht hebben en “dan maar iets later beginnen”, teneinde op het Vestzak-publiek te wachten, maar toen werd het dan ook tijd voor After you’re gone. Vanaf dit openingsnummer werd het een glijbaan van heerlijk toegankelijke muziek, dat voluit het predicaat “midnight jazz” zou verdienen. Net als een paar weken daarvoor (toen uit Bremen) stonden hier weer oud-studiegenoten van en met Ruud Ouwehand te spelen, nu allen docerend aan het Amsterdamse conservatorium.
Clichés als “gepokt en gemazeld” zou ik op deze drie muzikale keien kunnen loslaten, maar anders gezegd was het gewoon ronduit muzikaal genot van de bovenste plank. De feestvreugde werd nog eens verhoogd toen Bert Boeren zijn schuiftrombone verwisselde voor een ventieltrombone, in Ruuds compositie de Wals No. 1. Dezelfde man liet zijn (nu weer schuif)trombone praten, gorgelen en kwaken in een wel erg plastische versie van Makin’ whoopee (Ruud vertaalde nog: Wuppi machen).
Ook de soli van Ruud en gitarist Maarten van der Grinten logen er niet om, maar dat is bijna een understatement, of -zo u wilt- een open deur. Heerlijk, heerlijk.
