Meesterscatter
Zeer regelmatig betreden zangeressen het jazzpodium de Tor: vorige maand nog Ntjam Rosie en Marjorie Barnes en komende weken Ineke Vandoorn en Deborah Carter. Zeldzamer zijn mannelijke vocalisten: in het verleden Humphrey Campbell en Ronald Douglas, maar veel verder reikt mijn lijstje niet. Des te bijzonderder was het dan ook dat Ruud Ouwehand vocalist David Linx gestrikt had, wetende dat hij een dag later zou optreden in het Muziekcentrum, met het Brussels Jazz Orkest. Linx’ begeleiding vrijdagavond was wat kleinschaliger: piano en bas, meer niet.
Linx is met recht een polyglot te noemen, want hij zingt even gemakkelijk in het Engels als Frans of Portugees. Van de laatstgenoemde taal waren Medida na Paixao, Ivan Lins’ All Waltz, Lôro en Começar de novo voorbeelden. Met name bij de compositie van Ivan Lins, die de zanger onbegeleid begon, was het opvallend stil in de zaal, tot er iets omviel. Linx pauzeerde even en ging toen onverstoord verder. Bij menige compositie ging het er echter wilder aan toe, want niet alleen hadden we hier te maken met een ware stemacrobaat, die het scatten tot een ware kunst weet te verheffen, maar Linx bewoog zich ook voortdurend heen en weer over het podium, in soms onverwachte houdingen.
De zanger trof het wel met zijn begeleiders, want natuurlijk kent het Tor-publiek Ruud Ouwehand als een van de meest betrouwbare bassisten, maar ook de -invallende- pianist Hans Vroomans was een uiterst gelukkige keuze: wat kan die man spelen!
Een van de standards die in een verrassend jasje gestoken werd, was Body and soul, met een intieme bassolo en zang als op kousevoeten.
Ook op deze avond kon een toegift niet ontbreken en dat werd, hoe toepasselijk op het bijna middernachtelijk uur, Round midnight.
