Na het feestgedruis rondom de 45e verjaardag van Jazzpodium de Tor, vorig weekeinde, is het seizoen nu ‘gewoon’ begonnen. Het eerste concert van de enkele tientallen die de komende acht maanden zullen plaatsvinden op deze bühne was voor rekening van de Cubaans-Canadese pianist Hilario Durán en zijn trio. Met ongekende energie liet dit drietal een vonkenregen neerdalen over het publiek, dat minder talrijk was dan deze formatie verdiende. Het pittige slagwerk van Mark Kelso deed mij bij vlagen denken aan Milton Banana, terwijl Hilario Durán regelmatig een virtuositeit aan de dag legde die herinnerde aan Art Tatum. Er waren gelukkig ook momenten om even op adem te komen, zoals bij de ‘Bolero’ Tu mi delerio.
Veel stukken waren van eigen hand, zoals Tango Moruno, Killer Tumbao #2, Havana City (een hommage aan Duráns geboortestad) en Moon Face. Ook de bassist Roberto Occhipinti, die voor deze avond het instrument van Ruud Ouwehand had geleend, had zijn bijdrage geleverd aan het repertoire en wel met het slotstuk Marcato. Voor standards trok dit trio echter de neus niet op, want ook werk van Duke Ellington, Dizzy Gillespie en Jerry Roll Morton stond op de lessenaars.
De toegift was speciaal geschreven voor de drummer: Danza negra.
