Vrijdag 22 oktober 2021, in ‘de week van de amateurkunst’, de avond voor de jazz-amateurs. Voor liefhebbers dus, die ook wel eens op het Tor-podium willen. De vijfde keer al weer, deze formule. Niet op rij, vanwege C. Ook niet in de vertrouwde Walstraat, maar nog steeds in het Mystiek Theater. Misschien was dat wel een geluk bij een ongeluk. Dit tijdelijke onderkomen is niet alleen ruimer, met meer zitgelegenheid, maar bovenal heeft het twee serieuze podia. Met daar tussenin een royale bar en tafeltjes, stoelen, fauteuils, banken, kortom, je vindt er altijd wel een plekje. En het heeft nog sfeer ook.
organisator Peter Westers
Voor regelaar vanaf het eerste amateur-event, Peter Westers (wat stopt die man sinds jaar en dag een tijd en energie in De Tor! Dat moet hier toch eens vermeld), waren die twee podia een uitkomst. De zeven acts die hij deze keer had geprogrammeerd (weten te verleiden), waren verdeeld over de beide podia: na de eerste band speelde de volgende op het andere podium en zo verder. Los ervan dat dit überhaupt al een levendig aspect had, bespaarde dat het publiek het vervelende wachten tot de volgende groep speel-gereed is. De ene is klaar en hop, naar de andere kant voor het volgende optreden. Je zoekt weer een nieuw plekkie en je ervaart het geheel gelijk weer eens vanuit een ander gezichtspunt. Op zich al leuk dus. Westers had zich wel rot te rennen tussen het afkondigen van de ene groep en de introductie van de volgende op het andere toneel. Maar dat ging bijna steeds goed. Een heel geslaagde aanpak, Peter! Die twee podia brachten wel mee dat er ook twee geluidsinstallaties nodig waren, bemenst door de twee huisspecialisten Marc en Pim. En ook dat ging goed. Veel woorden dus over de setting. Maar die droeg zeker bij aan een geanimeerde avond. Het was ook druk, uiteraard veel supporters, maar ook veel reguliere Tor-gangers die wel weer toe waren aan een avondje-jazzclub.
Dan het gebodene. Zeven gezelschappen variërend van duo tot sextet. Alle uit de regio. Wat trouwens opviel was dat zes van de zeven ook een vocalist(e) in hun midden hadden. Alleen de Hengelose groep ‘Square Jazztet’ (met de meest opmerkelijke play list – stukken die je zelden live hoort uitgevoerd en gestoken in aardige arrangementen – en daarmee hier de eerste eervolle vermelding), deed het zonder zang.
De ‘Jazz Singers‘ verkeerden aan de andere kant van het spectrum. Vijf zangers, dirigente/pianiste en percussie. De groep had een projectachtige aanpak. Elk lid had een nummer waarop hij/zij los kon gaan. Hier telde vooral het zing-plezier van de betrokkenen. Ik begreep dat het project met dit optreden ook weer ten einde is.
Martin ter Haar + Bert van der Veen (pi)
De avond werd geopend door een trio, genaamd ‘No Pressure’, een zangeres, gitarist en e-bassist. Het clubje bestond nog maar een maand en ze hadden, ook met het zeer vertrouwde repertoire, nog een beetje aan elkaar te wennen. Maar individueel niet verkeerd.
Twee duo’s met zang waren er: ‘Just the 2 of us’ en ‘Martin B. Jazzy’. Het eerstgenoemde is het intussen aardig vertrouwde duo van Tor-voorzitter/gitarist Willem Habers met zijn vrouw/zangeres Esther. Al meerdere jaargangen van dit event staan ze op het programma. En ze ontwikkelen gestaag door. Willem soleert nu ook, op zijn eigen, in een loep opgenomen begeleiding. Werkte prima, beslist meerwaarde.
Het andere duo was dat van Martin ter Haar met pianist Bert van der Veen. Een gelegenheidsclupje. Ze speelden deze avond voor het eerst samen. Amateurs? Misschien nog net, maar wel heel goeie. De niet bestaande prijs gaat wat mij betreft naar dit duo. Voor de overtuigende zang, het dito pianowerk en bovenal hun samenspel. Kijk, dat is jazz.
Djazz it up
Goede tweede wat mij betreft was ‘Djazz it up’ ook uit Hengelo e.o.. Zangeres, trombonist (pus elektra en zang), keyboard-speler, gitarist, e-bassist (plus zang) en slagwerk (plus zang). Meer popachtig repertoire, maar beslist ook de nodige jazz-ingrediënten. Verre van een cover-band in elk geval. En hoorbaar goed op elkaar ingespeeld. Zo’n band zou je graag op je feest hebben spelen. Onversneden jazz was er tenslotte weer van de uitsmijtende combo ‘5 on 2’. Zang, tenorsax, pi-b-dr. Jammer dat de individuele kwaliteiten hier wat uiteenliepen.
Na zeven acts achter elkaar had ik het eerlijk gezegd wel een beetje gehad. Maar door de goede organisatie, de vele changementen, de royale publieke belangstelling en het gevarieerde aanbod, werd het wat mij betreft een aparte en heel onderhoudende Tor-avond.
Het volgende concert is op vrijdag 5 november, weer in dat aardige Mystiek Theater, dan met de Dual City Concert Band. Aanrader!
