Sinds enkele jaren kent de Tor een serie concerten onder – de inmiddels voormalige – titel ‘Summertime in de Tor’. Ik kom die titel tenminste in het programmaboekje niet meer tegen. Het zijn nabranders die het ‘echte’ Tor-programma verlengen, zodat de trouwe bezoekers niet van eind mei tot half september op een jazzhoutje hoeven te bijten. Minder bekend talent, regionale toppers, dat soort werk. Maar ik moet tot mijn grote genoegen vaststellen dat het niveau van deze toegiften inmiddels tot aanzienlijke hoogte is uitgegroeid. Martin ter Haar, Kasper Rietkerk en Nathan Heijnst zijn (niet) zomaar enkele namen van de afgelopen weken.
Voor mij spande de New Sound Jazz Machine van vrijdag jl. echter de onaantastbare kroon. De band onder leiding van trombonist/bassist Joris Bolhaar bestaat nog maar vier jaar, maar – mijn hemel! – wat een niveau heeft dit 18-koppige jazzmonster in dat korte tijdsbestek bereikt. Het vrijdag gespeelde repertoire, eigen werk van voornamelijk Joris Bolhaar en Mathilde van de Veen, bestond vrijwel geheel uit voltreffers. Dat begon al met het eerste nummer Paroxysms, inmiddels in de Tor al bijna tot een standard verheven. Een keur aan solisten volgde onder aanvoering van Luc Hudepohl (trompet) en Kasper Rietkerk (alt- en sopraansax). Hoogtepunten waren voor mijn gevoel Polarized, Fly with the wind en Samba nano, dat zo overdonderend de zaal werd in geslingerd dat de naam Samba giga niet misstaan zou hebben. Wat mij ook erg beviel, was het zeer duidelijk hoorbare ‘laag’, wat bij big bands veelal totaal ondergesneeuwd is. Wanneer horen we Joris trouwens weer eens op trombone, zoals ik me herinner van zijn duetten met trompettist Nick Dewhurst?
Was er dan helemaal niets van ‘mwah’ die avond? Tja, ik vond de opstelling van de band minder geslaagd: aan de ene kant de trombone- en trompetsecties en aan de andere kant de saxofoonsectie. Die laatste speelde – ik chargeer een beetje – voor mijn gevoel regelmatig vanaf een naburig eilandje.
Helaas kondigde de dirigent later op de avond het vertrek aan van pianiste Mathilde van de Veen, die naast ongetwijfeld vele andere activiteiten een koor gaat dirigeren onder de naam ‘Lage dames hoge heren’. Nadat de zaal – volle bak trouwens! – hiervan was bijgekomen, klonk een nog titelloos nummer, dat voor mij Mathilde’s Farewell mag gaan heten. Haar eigen compositie Pizza Margeritha smaakte daarna niet alleen lekker, maar stond ook nog eens als een huis.
ENSCHEDE, Jazzpodium de Tor, vrijdagavond 22 juni 2018. Slotconcert van seizoen 2017-18 door New Sound Jazz Machine (o.l.v. Joris Bolhaar). Programma: standards en eigen composities
Foto’s: Martin ter Haar
