Bij de eerste klanken van Jasper Bloms compositie The Macedonian Candidate was duidelijk dat we een avond tegemoet zouden gaan met het beluisteren van muziek die niet in een geijkt hokje past. Maar liefst elf stukken (de toegift meegerekend) van de hand van saxofonist en naamgever van het kwartet, Jasper Blom, zouden de revue passeren en het ene was nog origineler dat het andere.
Voeg daarbij nog de all-star-opstelling met klinkende namen als, naast Jasper Blom, Jesse van Ruller op gitaar, Martijn Vink als drummer en Frans van der Hoeven op contrabas en deze vrijdagavond was succesverzekerd, net als bijna twee jaren daarvoor. Om het geheel nog een extra glans te geven, was voor dit deel van de tournee trombonist Nils Wogram meegereisd. Deze man had ook muzikaal veel te vertellen en haalde zo’n beetje alle mogelijk denkbare klanken uit zijn instrument.
Het waren vooral de onverwachte momenten van muzikale ‘gesprekken’ tussen saxofoon en trombone, tussen trombone, drums en contrabas en tussen gitaar en contrabas die extra aandacht opeisten, naast natuurlijk de gloedvolle solistische momenten van alle vijf musici. Jasper Blom bleek ook uiterst communicatief vaardig, want hij voorzag zijn composities van vaak amusante toelichtingen. Zo vertelde hij dat het bedenken van een titel voor een compositie net zo moeilijk is als het verzinnen van een naam van een gerecht door een top-kok en zo ontstond de titel Monkfish Cleopatra , vrij naar een Baskisch visgerecht: “lauwwarm geserveerd”, werd er nog aan toegevoegd. Ook deinsde de saxofonist/ componist er niet voor terug om het publiek tot stilte te manen bij de ballade Nancy in the sky (“ssst! Thank you!”), waarna de gitarist en bassist in alle rust hun gang konden gaan: dat zouden musici vaker moeten doen, al zou het eigenlijk niet nodig hoeven zijn, jazzliefhebbers….
Als disco echt zo leuk geweest zou zijn als Bloms vette knipoog Candy , zou ik deze muziekstijl ook omarmd hebben!
