Toon Roos: een naam met vier ringen. Voeg daarbij (Karel) Boehlee en je hebt al een complete muzikale Olympiade te pakken. Meer dan dat, dank zij Joost (van Schaik), gaven deze totaal zeven ringen het boven- olympische niveau aan. Spil was natuurlijk de goochelaar op de saxofoons, Toon Roos zélf. Zo, nu is het genoeg geweest met woordspelletjes, laat ik mijn aandacht liever richten op wat er op deze avond muzikaal te verhapstukken was (en dat was heel wat!). Eigenlijk is het uniek dat dit jazzpodium nog steeds een saxofonist van dit kaliber kan strikken, het leuke is echter dat de man zelf het maar al te leuk vindt om naar Enschede af te reizen. Hij roemt –en passant– het Tor-publiek en hengelt zelfs naar een vervolg. Als dat geen schoolvoorbeeld van een win-win situatie is?
lees meer: http://www.muziek-recensie.nl/index.php/17-nieuwsartikelen/1447-jazz-op-meer-dan-olympisch-niveau
