Wat hebben Lucas van Merwijk, Art Blakey, Milton Banana en Kevin van den Elzen gemeen? Juist: het zijn alle vier drummers en tegelijk bandleiders. Vrijdagavond kon het publiek, helaas minder talrijk en rumoeriger dan de Kevin van den Elzen LAHO Group had verdiend echter vaststellen dat deze bandleider wel erg bescheiden was. Menige drummer zit op het puntje van zijn kruk om uit te barsten in een knetterende solo, maar Van den Elzen wachtte hiermee tot ver in de tweede set. Zijn spel was eerder gedienstig aan de totaalklank te noemen en tegelijkertijd uiterst effectief: elke slag was op z’n plek. Ook zijn toelichtingen waren to the point, om het in de taal te zeggen die deze drummer sinds enige tijd bezigt, na zijn verhuizing naar LA: Los Angeles, waar hij studeert bij Peter Erskine, Jeff Hamilton en Bob Mincer.
De enige andere Nederlander, of Hollander (vandaar “HO” in de groepsnaam) was uitgerekend een Groninger: Ben van Gelder. Deze altsaxofonist vormde samen met een van de drie Amerikanen, tenorsaxofonist Mike Lebrun, de blazerssectie. Niet alleen solistisch, maar zeker als duo bliezen ze de sterren van de hemel. Van Gelder was de componist van Musings en Lebrun van Falling Down en With Caution. Aanvankelijk leek het dat pianist Adam Hersh (verantwoordelijk voor titels als Hoodless Assasin en Elixir) zich voornamelijk bediende van akkoordwerk, maar dat werd overduidelijk weerlegd door zijn uiterst melodieuze solobijdragen.
Veel extraverter dan we meestal van bassisten gewend zijn, toonde zich Max Kraus, die regelmatig met zijn contrabas aan het dansen was. Van zijn hand was Rule of three.
Drie standards waren aan de eigen composities toegevoegd, waaronder de toegift: het zeer bekende All the things you are, in een geheel eigen LAHO-jasje gestoken.
