Enkele jaren geleden hoorde en zag ik voor de eerste keer een optreden van het Jazzkoor Enschede. Ik vond het ‘wel aardig’. Dus toen ik vrijdagavond onderweg was naar De Tor had ik niet iets van ‘vol verwachting klopt mijn hart’, maar meer van ‘just another day at the office’.
Laat ik mij nou volledig vergist hebben. Direct bij binnenkomst voelde ik dat er iets in de lucht hing, dat er iets vibreerde. De sfeer was ontspannend, het verwachtingspatroon was hoog, de zaal had er zin in.
Het koor had er ook zin in, meer dan dat, het barstte van de zin. Wat een spirit, wat een harmonie.
