Nooit geweten dat het Limburgs en Twents overeenkomsten kenden. Dit bleek in elk geval wel uit een van de titels (“Kump good”) van de laatst verschenen cd van het Ad Colen Quartet, dat vrijdagavond speelde.
Al sinds de opening van het seizoen had menigeen zich misschien afgevraagd: wie is toch die man die op de voorpagina prijkt van de eerste-helft- seizoensbrochure van Jazzpodium de Tor: dát is dus de saxofonist Ad Colen, regelecht geciteerd van de cd(cover) Spark.
Samen met zijn drie kwartetgenoten Gé Bijvoet (piano), Wiro Mahieu (contrabas) en Yonga Sun (slagwerk) zette hij een puik stukje muziek neer. Stuk voor stuk waren het eigen composities, de meeste van de saxofonist en enkele van de pianist, aangevuld met een onvervalste Franse chanson van Léo Ferré (“Avec le temps”).
De originele aanpak, waarbij met name de ongebreidelde vindingrijkheid van percussionist Yonga Sun opviel, maakte het een avond om in te lijsten. Niet alleen deze man legde veel expressiviteit aan de dag, dat gold voor de overige kwartetleden in gelijke mate. De stuwende kracht (in bijna elke bespreking betiteld als “groove”) deed de aanwezigen slechts met moeite aan de stoel kleven: de meeste Tor-gangers zijn immers geen dansers.
Koen Edeling
